Ղուկաս Սիրունյանի «Ուշացած կապիկներ» վեպը գեղարվեստական հրապարակախոսություն է համեմված աբսուրդի բազմաշերտությամբ և խորությամբ ըմբռնելի է միայն Լյուդվիգ Վիդգենշտայնի «Տրամաբանա-իմաստասիրական տրակտատի» (http://philosophy.ru/library/witt/01/01.html) յուրացմամբ կամ գոնե Կոնստանտին Կեդրովի «Մեծ դիլետանտը» (http://www.ekhoplanet.ru/society_1956_16125) հոդվածի համատեքստի և ենթատեքստի ուսումնասիրությամբ: