«Վերջին երկու տողից հասկանում ենք, որ ինչքան էլ մեզ ծնողները խրատեն և մխիթարեն՝ իրենց փորձի վրա հիմնվելով, մենք, միևնույն է, չենք գիտակցի այդ ամենը, մինչև չզգանք մեր սեփական կաշվի վրա։ Նույն կերպ ամեն օր հին աշխարհք մտնող մարդիկ, նորից են ամեն ինչ փորձում և կրկնում»: