«Կարելի է ասել՝ միտքը անիրական կամ ատեսանելի փոխադրամիջոց է, որով մարդը կարող է նույնիսկ առանց լողալ իմանալու և առանց հատուկ սարքերի սուզվել մինչև օվկիանոսի հատակը»:
«Չեմ կարող չխոստովանել, որ առաջին անգամ վախենում էի, չէի ցանկանում գնալ, որովհետև մտածում էի, որ չեմ կարողանա, բայց դռնից ներս մտնելուն պես ամեն ինչ մոռացա»:
«Երկու ստեղծագործության մեջ էլ գլխավոր թեման վախն է: Մի դեպքում երևակայական վախը, որը հասցրեց ցնորության ու խելագարության, մյուս դեպքում ցավն է, որտեղ վախը որպես վերքերը բուժելու ու մոռանալու սպեղանի է»։