Խաղաղ ապրումի-ստեղծումի պահանջը, մտածելու ընդունակության նման, ասել է թե՝ ջութակի կամ դաշնամուրի ամենօրյա պարկտիկա պիտի դառնա, որ հաստատվի մեր կյանքում։ Ես եղել եմ, ես կամ՝ իմ ողջ սեբաստացիական-բլեյանական զորությամբ, այդ պրակտիկայի կազմակերպիչը։ Այնքան ընդունակ լինենք, որ հաստատենք մեր՝ փառքդ շա՜տ, կյանքը ամեն օր, սովորականի պես, որ ոչ մի ապրիլ մեզ չցնցի․․․որ չվախենանք ծառայությունից, որ առաջինը լինենք՝ ինչպես մեր Ուսուցիչը, մեր ծառայության մեջ։