Երեկ ժամը 4-ին մի հրաշալի խմբով ուղևորվեցինք դեպի Գառնի՝ նշելու Տեառնընդառաջ տոնը: Մանկուց սիրել եմ էդ տոնը, ու պարզվեց, որ ոչինչ չի փոխվել: Ճանապարհին վերհիշեցի, թե ինչպես էինք փոքր ժամանակ գնում Տեառնընդառաջի, թռնում կրակի վրայով, ու շատ փոքր լինելու պատճառով վառվում էինք, հետո բողոքում ընկեր Լուսինե Փաշայանին: Էս անգամ, Գառնիին ուրիշ աչքերով էի նայում. մի տեսակ ավելի մեծ ու սիրուն էր: Սկսել եմ գնահատել էդ սիրունությունը: Իրո, շատ հավես էր:
Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք Արփի Սահակյանի բլոգում:
Կարդացեք նաև Շուշան Ադամյանի ճամփորդական պատումը: