Սիրտըս նըման է էն փլած տըներ… Ա՜յ, տո լա՜ճ տընավեր...

Ինձ փնտրել պետք չէ, ես օրվա տարբեր ժամերին, տարբեր գործերով կտրում եմ Սարալանջը՝ հյուսիս-հարավ, արևելք-արևմուտք ուղղություններով… Իսկ կեսգիշերից շատ չանցած, իմ քունն արդեն առած, mskh-ի մարտի 14-ի օրացույցով անցա, ժամերգության-պատարագի սովորույթի ուժով սկսեցի․․․ երգել, Չարենցի «Ռեքվիեմը» Կոմիտասի հիշատակին․․․ Այո, սա ասերգել-վիպերգել է պետք Հարություն Թոփիկյանի, Արթուր Շահնազարյանի զարմանալի նախագծով «Զարկի» տասնյակ տղամարդու հետ․․․ Չեմ կարծում, որ Դավիթը, Արմինեն, Մարիամ Մարտիրոսյանը այնքան խորն էին քնած, որ ես առանց ունկնդիր էի․․․

Մարտի 14-ին գրում է կրթահամալիրի տնօրենն իր օրագրում։

Լուսանկարը՝ Գոռ Խլոյանի «Սեբաստացիների դիմանակարներ» շարքից։