Հեծանվի վրա ես ավելի ազատ եմ, ինքնուրույն, ինքնավստահ...

Ճամփորդությունը ընդհանրապես բացում է այն, որ դու ինչ ոչ ճամփորդ վիճակում չէիր տեսնի. ճամփորդ վիճակում միտքդ արթուն է , հայացքը սուր է: Շտապել պետք չէ. երբ տեսնում եմ հետաքրքիր մի բլրակ կամ մի պուրակ, մի բարձունք, մի ծառ անգամ, հարթակ, լճակ, մայրամուտ կամ արևածագ, ես անպայման շեղվում եմ, եթե հնարավոր է, իջնում եմ, բարձրանում եմ, չեմ շտապում: Եթե ընկերներիս հետ եմ լինում՝ սովորողների, ուսուցիչների, նույնն էլ իրենցից եմ պահանջում՝ օգտագործելով իմ իշխանությունը։

Կարդացեք Արեգ Սերոբյանի հարցազրույցը կրթահամալիրի տնօրենի հետ՝ որպես տնօրենի օրագիր։