Որ հիշում եմ Դպրոց-պարտեզի առաջին հարկի դասարաններից մեկում նստած երկու պոչիկներով էն աղջկան՝ մտածում եմ՝ ի՞նչ ա հիմա էդ աղջիկը մտածում նրա մասին, ով նստած ա տան սենյակի սեղանի մոտ, գզգզված մազերով, վրան՝ ծածկոց, գիշերը ժամը մեկին, ու չգիտի, թե իր հետ ինչ կլինի, ու չգիտի՝ ինչ ճանապարհ ընտրի կյանքում։