Նկարագրություն:
Քանի գնում, ավելի է հավես ռիթմով լցվում մեր օր-ճամբարը: Ու ի՞նչ անենք, որ մի քանի տարի առաջ (երբ ինքս էի սան մեր դպրոցում) ասենք չկար էս հնարավորության մարզասրահ կամ թե ճամբար ամռան կեսին. հիմա էլ հո կա ու կա: Դե արի ու հավեսդ մի հանի...է՛լ խենթ-խելառ թռվռալ, է՛լ երգ-պարով լցված առավոտ, է՛լ լող ու ջուր, էլ՝ ինչ ասես. մենակ մնում է էս ամենը խելքի բերել մի գիր-պատումի տակ ու մեր ամառային-ճամբար գլուխը գովել: Ու էստեղ էլ լրիվ հավես հանելու բան է. ո՛չ կայք ունեինք, ոչ՝ էսքան անհաշիվ մուտքանուն ու տիրույթներ, որտեղ դիր ու էլի թռվռա, ասելիքդ համբավ սարքած տարածի: Անգամ մեր ընկերները՝ մի քիչ ուրիշ դպրոց-աշխարհերից, սկզբից մի քիչ խեթ-խեթ վրաներս նայելով՝ իրենց սովոր ձևով թղթին սևագրեցին, մաքրագրեցին ու գլխի ընկան, որ մեր պատմած աշխատանքը ինչքան շատ ժամանակ է պահ տալիս մի ուրիշ-շատ գործեր գլուխ բերելու համար:
