Հանրակրթական էկոտուր

Մայիսի 2-ին քաղաքացիական անհնազանդությունը նոր թափ էր ստացել՝ կապված մայիսմեկյան՝ Նիկոլ Փաշինյանի վարչապետ «չընտրվելու» հետ...

Պատումը՝ Հայկուհի Հովհաննիսյանի՝ «Էկոտուր 2018»-ում:

Սա այն դեպքն է, երբ երբ օրենքն է հարմարվում մասնավորի շահին:

Ապրիլի 27-ն այսպիսին էր կրթահամալիրում...

Տե՛ս «Էկոտուր 2018»-ում:

Ավագ դպրոցի սովորողների մի խումբ Երկրի միջազգային օրն անց է կացրել երկրաբանական թանգարանի և մի շարք դպրոցների աշակերտների հետ Veolia ջուր կազմակերպության Ձորաղբյուրի մասնաճյուղում:

Էկոհաղորդում էկոնախագծի շրջանակում։ Նախագծի նպատակն է պարզել հասարակության էկոլոգիական կրթվածության մակարդակը և մարդկանց վերաբերմունքը էկոլոգիական խնդիրներին։ Այսպիսով մենք դուրս եկանք փողոց և զրուցեցինք հասարակության հետ։ Իսկ գլխավոր պատճառներից և մեր առջև դրած խնդիրներից մեկը, դա ոչ միայն պարզել իրազեկվածության չափը, այլ նաև լրացնել բացը։

Երկար քայլարշավից հետո որոշեցինք հանգստանալ գետի ափին: Մի քիչ նստեցինք, ջրով խաղացինք, զրուցեցինք: Երբ գետի ափին էինք, մի պապիկ նկատեց մեզ, մոտեցավ, սկսեց հարց ու փորձ անել ու հետո մի հետաքրքիր պատմություն պատմեց: Ասաց, որ մենք շատ պատմական վայրի մոտ ենք. Ակսել Բակունցին բերել են այս կիրճ և ասել՝ փորի քո գերեզմանը: Դրանով փորձել են դաժանորեն «երկարացնել» նրա կյանքը։ 

Ընդամենը 5-6 ժամ ու դու արդեն այլ աշխարհում ես. այլ կլիմայական պայմաններ,ուրիշ գույներ, ուրիշ ձայներ, բոլորովին ուրիշ համ ու հոտ, անբացատրելի զգացողություններ: Չորս զգայարաններդ էլ սկսում են այլ կերպ ընկալել աշխարհը: Այստեղ գենետիկ հիշողությունդ փոխվում է ամեն այցելությունից հետո ու ամեն անգամ նոր տպավորություններով ու զգացողություններով է վերազինվում: 

Ապագա մասնագիտությունս ընտրել եմ «Շրջակա միջավայրի ճարտարագետ (Environmental engineer)», հետաքրքրված եմ բնության, բնական ռեսուրսների և Երկրի ստաբիլ վիճակի պահպանմամբ, նաև՝ տարբեր խնդիրների լուծումով: Թբիլիսյան էկո դասը ինձ մեծ հնարավորություն է տալիս կիսվելու իմ փորձով, ձեռք բերելու ուրիշներինը, ծանոթանալ բարեկամ պետության բնապահպանական խնդիրներին և համատեղ գործունեությամբ լուծումնե

Մարտի 31-ին մի խումբ սեբաստացիներ Կենդանի հերոսների պուրակում շաբաթօրյակ անցկացրեցին:

Մարտի 29-ին Գերմանիայի բնության պահպանության միության Հայաստանյան մասնաճյուղի (NABU)-ի ծրագրի միջոցով Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրի և Այնթապի Թիվ 2 դպրոցի երեսունից ավելի կամավորներ Բնապահպանական ստուգատեսի շրջանակում իրականացրեցին էկոլոգիական ակցիա՝ մաքրելով Արտա

The translation has been done from Marta Asatryan's blog.

Նախագծի ամփոփման ժամանակ պայմանավորվեցինք բնապահպանական ստուգատեսի շրջանակում վրացական խմբի հետ հանդիպել երկրի հյուսիսում, միասին տեսնենք Նահատակ պոչամբարը, Դեբեդ գետի հունում սկսված թթվային դրենաժը և բնապահպանական մյուս խնդիրները:

Վերջին շրջանում դադարել եմ զարմանալուց՝ մարդն ու աղբը կողք կողքի, իրար հետ հաշտ ու համերաշխ:

Ավագ դպրոցի բնապահպան և կենսաբան սովորողների մի խումբ «Գետը համայնքում»նախագծով քայլարշավ էր կազմակերպել դեպի Վերին Չարբախ:

Նախագիծ

Տոներն այնքան բազմազան են: Կա կանանց միջազգային օր, լեռների, ձմերուկի, կենդանապաշտպանության… Արի ու տես, որ վերջին 3 թվարկածս չլսված ու տարօրինակ միջազգային օրերի շարքին է միանում գետերի`մարտի 14-ին նշվող տոնը: Իսկ ինչի՞ համար են սահմանված այս տոները:

Քանի գյուղացին  հանդի տեղը, հանք է գնում աշխատանքի, բնապահպանական խնդիրները աճելու են երկրաչափական պրոգրեսիայով:

Տեսանյութը՝ Եվա Սարգսյանի

Հարցազրույցները՝ Եվա Սարգսյանի, Գայանե Կարապետյանի

 Եվ այսպես երկար-բարակ խոսելով ես չեմ կարող հետ բերել Սանահինի, Հաղպատի, Լոռվա ու Ախթալայի վանքերի անգնահատելի գեղեցկությունը: Չեմ կարող դրանք մարդաշատ դրաձնել: Իսկ ի՞նչ է պետք, ո՞րն է լուծումը: Լուծումը մեր միասնությունն է, որը կողքում դրված վրձնին հասնելու նման բարդ է թվում…

Ճանապարհներին է անցնում մեր կյանքի մեծ մասը ու լավ է,որ ճամփիդ ընկերը լավն է լինում, ու լավ է,որ այդ ճանապարհը հիշելու ու պատմելու առիթ է դառնում։ Գիտեք ի՞նչ հավես է մի հարկի տակ մեծ խմբով ապրելը,կենցաղը կիսելը,իրար համար ճաշ պատրաստել,միասին վառարանի շուրջ նստելը,զրուցելն ու կարտոֆիլի պլեճ ուտելը։Լոռու մարզում մի լավ ման ենք եկել, ճանաչել մեզ շրջապատող աշխարհն իր լավ ու վատ կողմերով։

La fumée au fond de la mantagne, les  maisons à moitié détruits  et  les  maisons  abandonnées etaient  les compagnons  de  notre  route.

Սարերի խորքից ծխացող պղնձաձուլարանի ծուխը, կիսաքանդ տներն ու լքված գործարաններն էին արդեն մեր ճանապահի մյուս մասի ուղեկիցը:Կանգնեցինք Ախթալայում:Քաղաքը գտնվում է սարերի մեջ՝ Դեբեդի ձախ ափին՝ Ախթալա վտակի վրա: Երբ գնում էինք դեպի ֆաբրիկա, անցանք չորս-հինգ ոլորան ու հասանք ամենավերևում գտնվող Ախթալայի ֆաբիկային: Ֆաբիկան քաղաքի հիմանական աշխատատեղն է:

Մեր առաջին կանգառն Ախթալայի լեռնահարստացուցիչ ֆաբրիկայում էր։ Իրականում հենց «ֆաբրիկա» ասվածում առաջին անգամ էի։ Մռայլ ու գորշ պատերով շենք, որտեղ քիմիական հոտերը խեղդում էին։ Ամենուրեք մուգ գույնի հեղուկ էր ֆիլտրվում ու այդ ձայների մեջ հազիվ էինք լսում աշխատողների ձայները։ Ես հաստատ չեմ ուզենա այնտեղ վերադառնալ, ուր մնաց կարողանամ պատկերացնել ֆաբրիկայի աշխատողների կյանքը։ Աշխատողնե

Բանախոսները մանրամասն ներկայացրեցին այն խնդիրները, որոնք առաջացել է հանքի շահագործումից հետո: Պարզաբանեցին, թե ինչու են դանիացիները վերցրել գումարները, որոնք վարկով տրամադրել էին ՎՏԲ բանկին: Պարզվում է, եվրոպացիները լավ էլ պարկեշտ են ու հարգալից բնության նկատմամբ: Նրանք տեսնում էին, որ հանքի շահագործումը ընթանում է բնապահպանական խախտումներով.

28.04.2016
Լուսանկարները՝ Շոթա Թորոսյանի
© Սեբաստացի TV 2016

«Կրթական պարտեզ բնակելի թաղամասում» նախագծի հանրային ներկայացում
Ապրիլի 28. ժամը 16.00
Մայր դպրոց, ավագ դպրոցի ընթերցասրահ

Հրազդանի համար մեկ ավագ դպրոց՝ Շուշան Վարդանյան

27.04` ժամը 11:00
Կենտրոնական ընթերցասրահ

Սարգիս Հակոբյանի նյութը կարդացեք Էկոտուրի կայքում: